İyiyim! ... Şiiri - Celal Bahar

Giderken hani çok iyi biri olduğumu söylemiştin ya,
Daha iyisini hak ettiğimi,
Ömrümce hep mutluluk dilemiştin hani,
İyiyim aşkım, artık çok daha iyiyim.

Eskisi gibi değilim, kimselere sokulmuyorum bıktırırcasına,
Bilirsin, yalnız oturamazdım ben,
Hep yanına sokulur, illa Ki tenim tenine değsin isterdim,
Tek kişilik koltuklar mekânım oldu şimdi,
Oturmuyorum kimselerin yanına,
İyiyim yani, gerçekten… Çok daha iyiyim aşkım.

İlk zamanların aksine artık çok fazla düşünmüyorum da seni,
Özellikle sabaha doğru, 4-5 arası çıkıyorsun aklımdan.
Uyuduğum bile oluyor biliyor musun?
Gözümü bir açıyorum, bakıyorum bir saati harcamışım,
Düşüncelerimde sen olmaksızın, seni düşünmeksizin,
İyiyim yani, gerçekten…Çok daha iyiyim aşkım.

Bilirsin, telefon düşmezdi elimden…
Olurda ararsın belki diyerek,
Kulağım zil sesinde, öylece beklerdim.
Artık telefon taşımıyorum bile yanımda,
Kayıplardayım yani, arayan bulamıyor hiçbir yerde beni,
İyiyim çünkü, çok daha iyiyim aşkım.

Hatırlar mısın, ne çok kızardın bana,
Sürekli ardında gezdiğimden yakınırdın hep,
Mutfakta bulaşık yıkarken, salonda temizlik yaparken
Ve hatta duş alırken bile kapında beklememden sinir olurdun,
Git derdin hani, git biraz huzur ver…
Artık dolanmıyorum kimselerin ardından,
Çekiliyorum karanlık odamda tek kişilik koltuğuma,
Huzur veriyorum hem kendime, hem başkalarına.
İyiyim çünkü, çok daha iyiyim aşkım.

Ölüm en büyük korkumdu bilirsin…
Hep seni bırakıp gitmenin sıkıntısını yaşardım içten içe,
Sıkılırdın bu konudan konuşmaya, kapatırdın sürekli mevzuyu,
Artık korkmuyorum biliyor musun?
İyiyim çünkü, çok daha iyiyim, çok daha iyiyim aşkım.