İmtihanı ben çağırdım.
Öyle beylik laflar etmeseydim iyiydi.
Sırrın kapısı sımsıkı kilitli.
Anahtarı elimle itmeseydim iyiydi.
Bir kez düştü, yüzümün ar'ı.
Cemreden önce gördüm baharı.
Papatyadan beyaz oldum, nergizden sarı.
Renkten renge girmeseydim iyiydi.
Aslında, kanmadım yarin diline.
Bir avuç köz koydu o yar kalbime.
Çek git diyemedim ben bile bile.
Gitmediyse, kalmasaydım iyiydi.
Hangi dal çiçek olur, hangisi yaprak.
Makber denen o kapı bahtımdan uzak.
Canlı cenazeyim kim kaldıracak.
Aşk uğruna ölmeseydim iyiydi.
Yar'in sesi sesim, sevgisi nefesim.
Olmasa da olur en büyük hevesim.
Pınarları çatlatır billurdur sesin
Aşk şarabından icmeseydim iyiydi.
Ayda da hal var, yıl da da hal var.
Dünya burası, ismi malum bir yar var
Ele mizah, bize büyük bela var.
Şeytanla dalaşmasam iyiydi.
Şimdi çukurdan kim kurtaracak.
Beden yandı zaten, şimdi ruh da yanacak.
Bu kabustan beni kim uyaracak,
Gözümü yummasaydım iyiydi.
Hamza Mamaş
Kayıt Tarihi : 6.12.2025 01:55:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!