yine bu akşam hüzün dolusuna tutuldum
yalnızlık ve çaresizlik çok korkunç
oldum olası üzüntülere borçluyum
gönül sızımın sonu gelmez kardeş
hep zoru başarmanın çabası
hiç sonu gelmez mutlu sonum
nereye kadar, nerededir sınırı
değişen tek şey özlemimin hasreti
belki hisli veya aşırı duyarlılıklar
insancıl olmanın dozajı kaçınca
kendimden çok başkasının acısına yanar
haksızlıklar hep bana kısmet oldular
sonra istemem böyle olmasını
yanlış zamanlama ve yanlış mekan
belki herkes bulmuş mutluluğu, saadeti
gerçekte kalıcı olmasada yaşadıkları
yine de içten olurum herkese
kırıcı olmak tabiatıma terstir
içimde biriken kardeşlik ve sevgidir
insanları olduğu gibi sevmek
farklılıklara saygı tek ilkemdir.
Cafer Taşkın 12.01.1998
Cafer TaşkınKayıt Tarihi : 14.2.2010 14:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Her şeyin aşırısı zarar derler, iyimserlik ve insancıl olmada fazla hassas oldumu düşünüyorum bazen...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!