İnatçı olan yanlış yoldan çarketmez,
Can çıksada huylu huyunu terketmez,
Evlat olsun karın olsun farketmez,
Nankör İnsan iyilikten anlamaz.
Yenmez zalimlerin ekmeği aşı,
Mecbur hayat tam bir yaşam savaşı,
İstersende yıllarca sırtında taşı,
Nankör İnsan iyilikten anlamaz.
Bu nesilin Ne İmanı var ne dini,
Karıştırma akbabayla şahini,
Dokun damarına sen gör haini,
Nankör İnsan iyilikten anlamaz.
İnsanı İnsandan soğutan sözdür,
Nankör asık surat utanmaz yüzdür,
İstersende kırk yıl sırtında gezdir,
Nankör İnsan iyilikten anlamaz.
Varsa elinde yiyip içip doyarlar,
Dünyadaki varlığını hiçe sayarlar,
Çoktur böyle kendin bilmez hıyarlar,
Nankör İnsan iyilikten anlamaz.
Bazen oldu tadım tuzum kaçırdım,
Hain dosta verdim yiyip içirdim,
Veysel der bende çok gördüm geçirdim,
Nankör İnsan iyilikten anlamaz.
Tel:05379590555
Veysel ŞimşekKayıt Tarihi : 10.5.2015 10:51:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!