O gün öyle bir gündü ki!
Tüm güzel duygularımı bilinmezliğin derinliklerine doğru bırakmıştım
istemeden de olsa ellerimden..
Dünyada yapmak isteyeceğim en son şeyin sırasını değiştirmiştim sadece, hemde listenin en başındakiyle.
Olacakların hepsinden haberdar bekliyordum o meşhur kara günün gelmesini.
Gün gelip çattığındaki yaygara sadece ufak bir devir teslimiydi aslında kalbimdeki
sonsuz acının, senin acımasızlığınla.
O güne değin hiç kötülük etmemiştim sana,
Dedim ya! yapacağım en son şeydir diye.
Yine yapmazdım bu denli inmeseydin o elindeki bıçakla derinlerime.
Ayıracaktım sol parçamdan seni sonsuz uzaklığa bir daha hiç görmemecesine
lakin söylemiştim, bu sefer ki gidişimde sessizlik olmayacak yaptıklarına karşın
ve bu sefer kesindi gidişim fakat anca ücreti mukabilinde.
Son sözümü haykırmıştım toprağa suya güneşe,
Sende öğrenmiştin o son gününde.
Benim iyliğime de doyum olmaz, kötülüğüme de...
Onurcan BökeKayıt Tarihi : 17.8.2011 10:18:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!