Üzgünüz, hergün aynı seyleri yasamaktan sıkılıyoruz, hicbir sey tat vermiyor, bazen kendimizden bile kacıyoruz, herhangi bir ortamda cümle kuramadığımız zamanlar oluyor. Birini dinlemeye takatimiz bile olmuyor, kısa kesmesi icin "hımm, ok" gibi seyler yazıyor ya da söylüyoruz. o kadar bıkkınız. Her seyin anlamsız olduğuna inanıyoruz.
Sonra biri cıkıyor icindeki sönmüs atesi alevlendiriyor, kendinden aciz ruhuna mutluluk katıyor, birden her seye anlam yükleniyor, gözlerinin ici parlıyor, aptalca gülücükler sacıyorsun etrafına, mutluluğun her halinden belli oluyor.. Ve mutluluğuna sebep olan kisiye "iyi ki varsın".. diyebilmek kalıyor geriye sadece..
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta