İyi Kullar Şiiri - Sinan Yolcu

Bir mum yaktı adam, kendi kendine konuştu.
Gölgeler karanlık duvarlarda yalazlanıp duruyordu.
Büyüyordu elleri odayı kaplıyordu,
Açlık hissediyordu yaralı ruhu.

Çisil çisil Yağmur başladı, sonra koktu toprak.
Ardından gelecekti o ilkbahar coşarak.
Küçük şöminesine attı bir odun daha,
Köz köz uçuşuyordu, allanıyordu şu tek göz oda.

Bir sorunun cevabını arıyordu,
İnsan olmak ne büyük bir lütuftu.
Peki neydi insanlığın manası,
İyilik güzellik değilmiydi mayası.

Mutlu olmak ve mutlu etmek içindi tüm çabası.
Karar verdi mücadele edecekti kötülüğe karşı.
inanıyordu ki bitmedi daha Allah'ın iyi kulları,
Rabbim olsun iyilerin yardımcısı...