Ey kalbimi dünyadan uzaklaştıran bi’çare ölüm…
Gecelerimde Azrail’i anıp, gözyaşımı döktüğüm..
Adem’den beri tüm canları kattın da önüne;
İnananlar kazandı rızayı. Budur işte gördüğüm…
Boşalıyor yüreğim her an seni düşündüğümde,
Rabbime yaklaştım, imana kavuştum sayende.
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Hatırlanamayan dost,unutulamayan düşman,Değişmeyen hakikat, değiştirilemeyen gerçek, geciktirilmeyen yolcu,kovulamayan misafir,susturulamayan hatip, konuşturulamayan dilsiz,
Engellenemeyen hırsız, tüm canlıya klavuz, anlayana rehber anlamayana cellat,Dinlemeyene cehennem dinleyene cennet Bütünlerin birleştiği hakikatin ta kendisi hekesin bildiği fakat hatırlamak istemeği gerçek ÖLÜM Bir anlıkta olsa bile bize onu hatırlattığı için size teşekkür ederim dostum
'Her nefis ölümü tadacaktır. dönüşünüz banadır.'hayatta en büyük gerçek ölüm .ders alırsak ne alaa ,alamassak her iki dünyada başımız bela da .daracık hapishanden kurtulup ,zaman ve mekan değiştirip O na varacağız.imanlıysak ,günahsızsak işte en büyük mutluğu o zaman tadacağız şiirinizi kutlarım .10
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta