İyi Ki Doğdum... Şiiri - Tülay Sustam

Ben sonbahar çocuğuyum... Alışkınım yalnızlığa, yaprak dökümlerine...
Her gün içimde yeniden çiçekler açar. Bir papatya olurum, bir gül, bir gelincik... Yağmurla barışığım, Güneş'e aşığım...

Ben sonbahar çocuğuyum... Karanlık gölgem, ben yüzümü aydınlığa çeviririm. Mutlu olmak benim elimde... İstemem, sevmem karanlığı... Kimse de sevsin istemem, karanlık da kalsın istemem. Herkesin yüzü aydınlığa dönük olsun.

Ben sonbahar çocuğuyum... Yüzümün yarısı yok, yüreğimin yarısı yok ben bugün acı da olsa mutluyum... Ailem; benim her şeyim... Dostlarım var, çoğunun yüzünü bile görmediğim ama yüreğini yüreğimde hissettiğim.

Ben sonbahar çocuğuyum... Bir yaz çocuğuna aşığım... Her gün saatimi yokluğuna kursam da mutluyum... Seni gösterir kolumda ki saat, yüreğim senin için atar... Yanımda olmasan da seninleyim, seni sensiz yaşarken bile mutluyum...

Ben sonbahar çocuğuyum... Alışmışım yalnız yaşamaya... Bugün de yalnızım
olsun ben böyle de mutluyum. İçimde küçük bir kız çocuğu var onun adına umutluyum.

Ben sonbahar çocuğuyum... Her akşam yıldızlara bakıp dilek dilemek en büyük tutkum. Bugüne kadar gerçekleşmese de dileğim bir gün gerçekleşecek biliyorum. Yaş ömrün yarısına yaklaştı, saçlarımda ki aklara rağmen ben mutluyum... Yarından umutluyum. Yarın benim günüm biliyorum.

Ben sonbahar çocuğuyum... Koca kız oldum ama halen bir çocuğum.
İyi ki doğdun karakız.. iyi ki doğdun çömez... iyi doğdun papatya... iyi ki doğdun tatlı cadı... doğum günün kutlu olsun...

(27 aralık 2004)