Baş belası yarınlarına aldandım ben bu şehrin...
Adın özlemekle eşdeğerdi...
Hissedemedim sonra hiçbir güzel hissi...
Gidişinle meçhul bir karanlığa hapsoldu tüm bu güzel umutlar...
Her şeyin başlangıcı ve bitişi aynı anda olmuştun adın belleklerimizden bir türlü silinemedi...
Ne kadar unutmaya çalıştıysak bir o kadar acı çektik...
Neden di niçindi tüm bu anlamsız gidişler...
Ne hüzünler kurtarır seni
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Devamını Oku
ne çeyiz sandığının ceviz gölgesi
ve ne de acının ses duvarındaki
yorgun ve bıkkın bekleyişler
Acılar karartmışsa bile günlerin duvağını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta