Artık karnım ağrımıyor anladım iyi değilim
Güneşin bile gelesi yok gündüzlere
Ay isyan ediyor artık kendi ışığım diye
Gökyüzüne baktığımda anlaşırdık oysa
Şimdi yıldızlar bile karanlıkta
Keskin bir yalnızlık yağıyor üstüme
Gök karanlık küsmüş bize
Senden başka bir şey düşünemeyince
Anladım iyi değilim
Siyahın soğukluğu ağırtırken saçımı
Tek bir mesaj boğuyor tüm efkarımı
Gözlerim dönüp durunca yeryüzünde
Anladım iyi değilim
Zira bakmazdım ben hiç sağıma soluma
Aradığım her şeyi sende gördüğümden
Bir umutla harlanan tütünlerimi
Söndürürdü o güzel gözlerin
Dudaklarımız her o ritüeli yaptığında
Güneş ayrı bir parıldardı renklerin üstüne
Dünya bile öyle bir dönmeye başlardı ki
Başım hayran olur gayretine eşlik ederdi
Bir ışık vardı gönlümün en ucunda taşıdığım
Ne zaman korksan senin için yakardım
Sözlerin vardı benim gökyüzüne bağladığım
Onca gözyaşımın ardından hala inandığım
Bir aralar çok düşünürdüm sonra bıraktım
Bırakınca düştüm sonra anladım iyi değilim
Kaç gece geçti ışığımı benden aldığın
Her seferinde beklemekte yorgun gözlerim
İçimde bir korku kemiklerimi kavuran
Ya geri dönmezse ışığımı çalan
Senden nefret edip dön diye dua edince
Anladım iyi değilim
Kayıt Tarihi : 5.2.2025 00:55:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!