İyi Bilirim.. Şiiri - Tuncay Aytaç

Yağmur arası bir hüzün olsun yüreğimde.
Bir de mutluluğa ağlayan çocuk, gözlerimde.
Sonra vurayım ceketi omzuma, kaçkın düşlerimin peşinden yola revan olayım.

Sessizce unutayım yüzümde acıları.
Sancılanan kalbimin acıyı sevmesine,
Katayım çocukça sevilerimi, bir ağaç altında şekerleme yapıp uykularımı, gecenin
ritüellerine ortak edeyim düşlerimi.
Sabahın seher yeli okşasın tenimi.

Doğan güne sitemim olsun,
kaçkın ışığıyla terk edişine beni.
Biliyorum, biliyorum yine mest edecek gülümsemesinle, mutluluğu zerk edecek damarıma, ısıtacak ruhumu bedenimi.

Kekik kokuları ile doyacak, mutluluğa aç ruhum.
Onurumu sarıp bir çıkına, yaradan aşkıyla
Sesleneceğim, dağa ovaya, bozkıra.
Seslenecek yavru bir kuş yuvadan,
Seslenişine bile gizem vermiş yaradan.

Ben, bozkırda doğan kır kuşu,
İyi bilirim, dağı, ovayı, yokuşu.
Köy yollarında çember çevirmeyi,
Yalınayak, başı kabak, güneşte yanıp,
Bulutlarla dolup, yağmurlarla boşalmayı.