İttihatçı Şiiri - Yüksel Kasım

İlk defa söylenen bir türkü kadar
Kulağa hoş geliyor sesin
Denizde yüzerken
Kanatvari açılan kolların
Su perisi misali
Bir aşk sarhoşluğuna götürüyor beni
Seni
Senin deniz kucakladığın kadar
Sarhoş kucaklayabilseydim keşke
O zaman
Deniz gözlerine atılan bir taş ta
Ben olurdum,
Eritirdin beni benliğinde ve ben
Sen olurdum
Bir ölünün
Ölüm karşısındaki galesizliği kadar
Galesizce sevebilseydim seni keşke
Keşke düştüğüm dam
Yüksek olsaydı da
Ölseydim aşkından
Bir mercan sessizliğinde beklerim seni
Derin diplerde
Gören göz ışık ister.
Sen katilsin,kurbanın yine sen
Öldür seni,gir zindanıma
Sen gardiyanım ol
Ben,sen olayım
Çocukça bir dünya kuralım
Yalnız kendimize
Gözyaşın kadar saf,
Temiz ve masum.
O kadar büyü ki gözümde
Yalnız seni göreyim
Parmaklarını dola kalbime
Kafes misali
Katığım sesin olsun,
Suyum gözlerin.
Öyle sev ki beni
Gül bile utansın
Bülbüle olan aşkından.
Bileklerimi kesen ittihatçı
Yerde mi kaldı Aziz’in ahı?
Bu şiir
Kanımla yüreğimde yazılı
Beni anlamazsan,
Kelimeler kifayetsiz kalırsa eğer…
Kanım çekilir
Ve kurşun koyar son noktayı.

24 Haziran 1998
Aydın