İtler adam adamlar it olmuş.

Cerahat-ı meçhul yarayla sığınırken bahtıma
Edâmallahtır tek dileğim sevgimizin kurtuluşuna

Es’ab-ı umarına mı yakalandık biz yoksa
avuçlarım da çırpınıp da durur hasretliğim
gözlerimi yakarken özlemlerim
meyus bir halde kaldım tek başıma
Kulaklarımda da artık çınlamıyor o ipek sesini
ebrâr bir ruhla döner dururum etrafında
burnuma da ilaç olmazken kokun
dudaklarım neden bu denli kuruyuşta da üşüyor

ben yoksam ki sende sen de bende yoksun hayat
takoz koyup da durursun aşka geçmişe inat

bu garip yüreğe sen öyle bir hicran ektin ki
İçimde ki fırtınalar kat kat tsunamiye bedeldir rahat
kimyası bozuk bu halimle
aşka da meşke de koşar adım varamadım
inan ki aşkta sınıfta yine bütünlemeye kaldım
ne edip eylediysem de bir türlü sana ayak uyduramadım
çok vakitler evde hesap yaptım ama
pazarı bir türlü evime uyduramadım

oysa ki biz hayatımızı koymuştuk bu aşk illetine
ıskalayacağımızı bize kimse söylemedi ki kalp çekine

sevgi nedir
aşk nedir
bu zamanda bir türlü de çözemedim
herkesler tek hedef koşuşturuyor çıkarına
Allahın adına hiçbir değer de kalmamış
itler adam adamlar it olmuş
sevaplar yerini günahlara terk ettiğine göre
yoksa aşk
ne kadar ekmekse o kadar köftemidir

demek ki boş yere dememişim
çıkarın olduğu yerde erkeğin sözü geçmez diye...

(12.10.2018) AZAP...