İtirafname Şiiri - Alev Polat

I.

Üç bilinmeyenli bir denklem bizimki;
ne ben beni ifade edebilirim
ne sen sensin artık
ne de aşk diye bir şey var...
bitesi bir sigara dalı
yitesi bir duman tüm bunlar...
Bense;
boşa çınlayan bir çan gibiyim
böyle aşksız, böyle habersiz...

Ben susmayı öğretirim yüreğime de
Bak, dinle beni...
İtirazım yok sensizliğe
ama
itiraf ediyorum yine de:
‘‘bir bar loşluğunda sev
güneş ayıplar beni’’

II.

kaygandır senin tenin
niye ki kabuklu benim susuşlarım
dolduruyor küçük loş odaları
sözcüklerin, akışkan.
Konuşmasak
Sıkışmasak kelimelere...
ürküp kaçarsın bilirim
benzin döker, bakarsın
bilirim yaralı ceylan cemalin...
haklısın sen, konuşuyorum işte:
‘lütfen sigaranı yakıp gitme...’

III.

Yorgunum,
her sabah uyandım ömrümde.
Dargınım gündüzlere.
‘keşke biraz daha uyusam’
bak yine keşke dedim!
Varsın olsun,
kızgınlığım
inadına isyanım
buhar oldu
uçtu...
‘Keşke’lerden yol yaparım
şimdi kendime
Ev yaparım, yer içerim.
Hem ben
5 yaşın masumluğunda
Hep aynı yokuşta düştüm
Hep aynı yeri kanadı dizimin...