İtiraf Şiiri - Filozof Sosyolog

Sustum uzun zaman…
Çünkü her kelime,
seni biraz daha eksiltebilirdi içimde.
Ama susmak da bir tür konuşmaktı,
yalnızca kalple yapılan bir anlaşma gibi.

Sana anlatmadığım her şey,
gözlerimin kıyısında birikti.
Bir bakışınla çözülmeye hazır
binlerce kelimeydi onlar.

Ben seni hiç “sahip olmak” için sevmedim.
Sadece varlığını bilmek bile
yaşamanın kanıtıydı bazen.
Bir gülüşün,
bir kentin tüm ışıklarını susturabiliyordu.

Belki yanlış zamanda geldim,
belki sen çoktan yola çıkmıştın benden önce.
Ama kalbimin takvimi
sana hep “şimdi” yazıyordu.

İtiraf ediyorum…
Sana bir ömrün sessizliğini sakladım.
Adını her duyuşumda
kalbim yeniden öğreniyor atmayı.

Ve evet,
belki hiçbir şey olmadı aramızda —
ama ben her gün biraz daha sen oldum.
Şimdi anlıyorum:
Aşk, kavuşmak değilmiş,
aynı özlemi taşıyabilmekmiş iki bedende.

Belki sen hiç duymayacaksın bu sesi,
ama ben bu şiirde sana
kendimi çoktan söyledim.