Itır Mevsimleri Şiiri - Yahya Harbalioğlu

Kaç ıtır mevsimi geçti
Köpürdü ağlaya ağlaya anneler
Gözyaşından okyanusları dipledi parçalanmış bedenler
Akdeniz’in kıyısına vurdu kimi
Kalınlaştı bir süreliğine renkli gazetelerdeki manşetler

Kaç ıtır mevsimi geçti
Altı yüz beygir gücüyle yol aldı upuzun araçlar
Kasalarında infilak etmeyi iple çeken dinamitleriyle
Saniyede yirmi dört devir yaptı
Geceleri karartılmış şehirlerin karayollarında kapkara tekerlekler

Kaç ıtır mevsimi geçti
Mollalar ve uzun bacaklı batılılar
Demokrasiye dair demeçler verdi canlı yayında
Evlerin bodrumunda yıkıntılar masum canı alırken
Kırıntıyla semizlendi Azrail’e ortak kiralık cellatlar

Kaç ıtır mevsimi geçti
Geçmedi yaranın ağrısı kırığın sancısı kaybedilmişin hüznü
Bulutlardan daha beyazdı kefenleri
Çat kapı gelen ölüme hazırlıksız ihtiyarların

Kaç ıtır mevsimi geçti
Bitmedi öfkesi barutun
Çatlayan sesler ve duvarlar yayıldı salgın gibi
Daha kızıl aktı kanlar söken şafaktan

Sinmedi yürekliler vatanından geçmedi
Kaç ıtır mevsimi geçti oysa
Sesten hızlı cisimler keşfedemedi bilinci
Gök gürültüsünden hiddetli öfkeler çaktı şehirlere

Kaç ıtır mevsimi geçti
Ağardı bol yıldızlı bayraklar önünde konuşan alçak ve entel sakallar
Koyulaşırken okulları yıkan füzelerden yükselen dumanlar
Ölümü ve zulmü öğrendi son nefeslerinde saçları örgülü kızlar

Kaç ıtır mevsimi geçti
-bu mevsim hemen geçer-
Çabucak soldu ipeksi saçlarıyla güzeller
Adım adım yaklaşan fırtınanın habercisi daha bu
Rüzgarlı akşamlarda hep ağlamaklı olur şairler