Sen çok küçücüktün
Mevsimlerden dört mevsim
Aylardan on iki ay
Günlerden yedi gündü
Ellerin serçelerle kardeş kardeş.
Sen düşüyordun sokaklara yağmur yağmur
Alınlarımız ışık bahçesi
Ellerimiz tohum çiçek
Sokaklarda diz boyu yalnızlık
Kelebekler konuyordu dallarına
Minicik şarkılar söylüyordun.
Sonra sen saygılı saygısız geziyordun
Düşen damlara aldırmadan
Komar çiçeği dudakların
Mevsimleri söyletmeden gülüyordun.
Sen daha çok mart diyordun
Dallar koparıp her yemişten
Kısa elifler çiziyordun yeryüzüne.
Gözlerin umut umuttu
Itır kokuları içinde yürüyordun.
Kayıt Tarihi : 27.1.2006 19:20:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!