İtimat-ı Nedamet Şiiri - Engincan Özsan

İstigrab ederim heyhat bu ne belahet ki kula?
Cehlolana derakeb eder utana sıkıla,
Hayrola yad mı edersin gayr-ı nafiyetini,
Bed-mihrini anarsın kezzab-ı bi-hicab,
Bana buğz duyanın mecmu lahda tıkıla.

Kamda şuma kamda hine?
Ben bihredim kızmam garip haline,
Şayan-ı esefim kas’a-lisliğine,
Müdahene etme yazık hadaretine,
Üzülürüm, acırım fikren esaretine,
Bihredim aşık atmam yetemem cehaletine.

Abam’ın çehresinde toplanmış bir avuç nabekar,
Asl ü esastan bahsetsen sana ne kâr?
Teami eder görünürler azara,
Tebessüm etmez gurebaya, telib eder sahtekar.

Mürtehisim aldırmam zırvalıklarınıza,
Ezkiya olanı azihe alet etmeyin,
Gafletkarane iftirarım dalkavuklarınıza,
Tavsiyem aklyolunu bir an terk etmeyin.

Tenezzül etmem beydinize ben pir, şuma cehil,
Sanıyor musun ki kurtuluşu sende arar mecbur kalır da ehil?
Hakikat kelamı eden varken, gureba neden ehveni seçsin?
Dalkavukları bilmem ama, benim nezdimde sen sadece hiçsin.