İTHAL UMUT
Umut ekmek isterdim
Boş kalan tarlalara.
Umut dikmek,
Yakılan ormanlara.
Umut sürmek isterdim
İşçinin alınterine.
İşveren, umut olsun isterdim.
Kalemler umut yazsın;
Öğrenci, umut olsun.
Güneş daha aydınlık,
Hava kara bulutsuz,
Gökyüzü maviyle dolsun.
Yok be dostum yok!
Köylü harmanı,
Kuşlar ormanı terketti;
Doğrusu terkettirildi.
Fabrikalardaki kilit,
Başka bir şey,
Ama grev değil.
Öğrencinin adı artık talebe.
Kara bulutlar da
Yarınki güneşe galabe.
Yer derinden,
Yerli yerinden oynadı.
Öcü var sanki yurdumda öcü!
Terkediyor eğitimliler ülkeyi,
Bu göç beyin göçü.
Umut vardı ya umut;
Hani "fakirin ekmeği",
Maliyeti pahalı,
Hemi de çook,
Hayali pahalı,
Düşü pahalı,
Baharı pahalı,
Kışı pahalı.
Umut var ya umut,
Artık
Ne ekilir
Ne dikilir
Ne de hasat edilir.
Korkarım ki umut,
O da o da ithal edilip
O da dışarıdan gelir.
Ahmet Doğan
17.09.2018 Ist.
Kayıt Tarihi : 1.12.2023 20:32:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!