Babam yıllardır itfaiyeci.
Her gün bir yangından
Diğer yangına koşuşturup durdu
Kendi canı uğruna nice canlar kurtardı
Bugüne kadar söndüremediği yangın olmadı
Bir gün yangını kızında farketti
Kızı yemeden, içmeden kesilmişti
Konuşmuyordu, durup dinmeden ağlıyordu
İlk defa bir yangını uzaktan izledi
Çözüm bulamadı, çare bulamadı
Belki de bu yangın ona çok ağır geldi
Yüreğini attı ateşe
Yeter ki kızım yanmasın, ben yanayım dedi
“Terzi kendi söküğünü dikemezdi”
Babalık görevi, itfaiyecilikten ağır bastı
İstifa ederek emekli oldu
Yüreğinde ki yangını, evindeki yangını
İlk defa bir yangını gözyaşlarıyla söndürdü.
Kayıt Tarihi : 9.4.2004 15:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
İstifa ederek emekli oldu
Yüreğinde ki yangını, evindeki yangını
İlk defa bir yangını gözyaşlarıyla söndürdü. Bu şiiri tebrik yazmadan önce İtfaiye de sürgündeki bir şair olduğumu belirtmek isterim sygılarımla Hasan Öztürk
Ne vermezler evlatları uğruna...
Ya evlatlar,
Asla.....İsteseler de asla..
Ancak ana, baba olurlarsa
Onlar da evlatlarına....
Anlamlıydı Tülay dizeler, tebrikler...
TÜM YORUMLAR (4)