İte Bak İte Şiiri - Veysel Şimşek

Köpek gölgesine bakıp aldanmış,
Kağnı gölgesini kendinin sanmış,
İnsan bedeninde maymuna dönmüş,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Hiçe sayıp ne gerek var alaya,
Ben bulaşmam senin gibi belaya,
Sözüm kanun boş dememki doluya,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Arı desem değil benzer sineğe,
Dağdan inmiş yol kaybetmiş ineğe,
Ne deyim ki yanar döner döneğe,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Ne demek istedin lapin sazanım,
En azından senden düzgün izanım,
Her gün bir bir gerçekleri yazanım,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Böylemi olur dağdan inme ayılar,
Gelir geçer senin gibi dayılar,
Sende çoktur yalan tutmaz sayılar,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Vurgun vurmuş vurgun hey tuzu kuru,
Yoktur suratında Allah'ın nuru,
Yalan gemisinin kaptan şoförü,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Aslan yuvasında hırçın kediler,
Ne dediğin bilmez böyle adiler,
Masumlara dardır dağlar vadiler,
Sen beni ne sandın ite bak ite.

Veysel der ki; Adilere söverim,
Şeytanları etrafımdan kovarım,
Bu dünyada dürüst insan severim,
Sen beni ne sandın ite bak ite.