Savunmasızdık,
bize bahşedilen yaşam çizgisinin içinde...
Savrula savrula,
ilerlemeye çalışıyorduk
harabelerin arasında.
Kaderin,
bir gün,
değişeceğine inanarak,
umut ile,
güven ile,
yol alıyorduk
her şeye rağmen.
Aklımız,
şartlanmıştı bir kere,
varımız yoğumuz oydu sanki.
Yıllarca,
atamadık yüreğimizden,
çıkamadık,
yangınlardan kalan enkazların içinden.
Yıllar geçtikçe,
daha da derinleşti
ruhumuzdaki çukurlar,
doldurmaya yetmedi
sevginin gücü bile,
çünkü hırs doluydu içimiz.
Buruk bir acıyla,
sineye çekilen yaşanmışlıkların
verdiği tutsaklık,
elbet bir gün özgürlüğe kavuşacak,
isyanlar durulacak.
Ruh,
bedenden ayrılmadan
vurgun yiyen yürek,
bir gün doğru yolu bulacak.
21 Aralık 2014
Halide KöksalKayıt Tarihi : 14.3.2018 01:12:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!