İsyanın kime Şiiri - Ahmet Yüksel Şanlıer

Bak dostum.
Bazen kadere inanmak lazımdır.
Ben!
Yıllarca hüzünleri doldurdum yüreğime
Kışları yaşadım bahar yerine
Öksüz çocuk oldum, kırdım boynumu
Bezen!
Kendimi feda ettim, yüreğimdeki sevgiye.
Ya sana ne oldu bu isyanın kime?

&&

Bak dostum.
Yaşamadım, şöyle güzel bir gün
Bir ömür kaybettim gönül sevdiğine dargın.
Baktım olmuyor.
Bıraktım kendimi kaderin ellerine
Koy verdim yağmura taşkınlara sele
Esen rüzgârlara
Savruldum durdum, kuru yaprak misali hayat mecrasında
Ya sana ne oldu senin bu isyanın kime?

&&

Bak dostum.
Hayat tiyatrosunda mutlu yüzleri oynadım
Ben.
Günü geldi sevdim.
Günü geldi sever gibi göründüm.
Aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık dedim
Yine’ de yaranamadım kimselere.
Ya sana ne oldu, senin bu isyanın kime?

&&

Bak dostum!
Bazen isyan ettim, köleliğe başkaldırdım.
Aylarım yıllarım geçti sürgün.
Dolaşmadık bir yer kalmadı, memlekette
Sonun da zararlı çıkan ben oldum.
Hayat kavgasından yenik çıkan ben oldum.
Pes ettim.
Eğdim boynumu, oturdum yere.
Ya, sana ne oldu, senin bu isyanın kime?

&&

23 Eyl. 18
Ahmet Yüksel Şanlı er