İsyanım var bahtsız kaderime,
Bir zalimi sevdirdi beni ne diye.
Nefretim sonsuz arsız gönlüme,
Yemin olsun anmayacağım bir daha ismini de.
Yakmak için mi konuştun onca yıl benimle,
Öyle çok sevmiştim ki seni canımdan bile,
Yakmıştım zaten kendimi ben, seni sevmekle,
Ne garipsin, düşünmeden yaktın kendini de beni de.
Bitmeyecek bu isyan, bu nefret,
Bitmiyor işte, geçmiyor sensiz günler.
Haniya nerede, erkekler ağlamaz derler,
Sicim sicim, gözden süzülenler.
İsyanım var bahtsız kaderime.
Nefretim sonsuz arsız gönlüme.
04.9.2012 Salı 23.49
İbrahim İnceKayıt Tarihi : 5.9.2012 00:15:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İbrahim İnce](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/09/05/isyanim-var-47.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!