Savaşlar mı sona erdi, açlık mı bitti
mertlik zaten ölmüş, sevdalar yok olmuş
esinlenecek ne kalmış.
İsyan ediyor kalemler,
kullanılmıyor kağıtlar
nereye neyle yazılsın,
küçücük mısralar.
Hiç mi değişmeyecek
“silah icat oldu mertlik bozuldu”
duygu kalmadı, her şey sanal
gezilecek yeşil, girilecek deniz yok
hele içindekiler.
Ufkumuz da kapanmış
betonlar arasında güneş savaşıyor
doğsa mı batsa mı.
Yine var savaş, yine var açlık
yine sevda, o da sanal
ama isyan yok,
taş kesilmişiz ses bile yok.
Savaştığımız insan, sevdiğimiz toprak
uğruna aç kaldığımız vatan,
bizim de, gidiyor elden.
Nasıl yazayım, neyle ne yazayım.
Ben size erişemem,
ben sizin gibi düşünemem.
Minelyum çağındayız, sanal yaşıyoruz
Ne vatan, ne dost, ne insan
sevemiyorum diye haykırıyorsunuz,
Ben, ben değilim Atam.
01 Ocak 2002
Buca
Kayıt Tarihi : 26.11.2010 12:50:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!