İsyanım Şiiri - Afşin Dualı

Bazı gerçekler dilde mühürlü kalır,
Dilimi perçinlesem mi kırılır,
İsyanım olağan dışıdır,
Dilimin cezası bende saklıdır..

Hakikati göğüsledim kalkanım,
Sapmadım doğrudan yalnız kaldım,
Yüz arkasında yüze şahit alnım,
Bu ne ilk ne son isyanım..

Kimseye diyemem dedim artık,
Hep çöplerden topladım artık,
Yalan üzerine doğrular yandı,
Sonra üstüne iftiralar kalıntı..

Hakikate dem vurmaz şu yalan sancı,
Kıvranan doğru üzerine mi kahrı,
Bıktım doğru bilinen yanlışlardan,
Bu ne ilk ne son isyanım..

Ediyorum hep isyanı,
Yaradana değil yaratılana mesajım,
Şiirlerim kağıtlarda yıprandı,
Kalemimden dökülür isyanım..

Bu ne ilk ne son isyanım,
Ne götürür yalana şu insanı,
İnsan taptı şeytana ne acı,
Ölüm aman demeden aldı insanı..