Isyanım Şiiri - Birgül Demirtaş Keleş

Beyaz martılarla bezenmiş gökyüzü
Karanlık bir lekenin gölgesinde titrerse,
Derinliklerine ulaşamadığın doğa
Toprak kokusundan kavrulmuş inlerse,
Hükmettiği anda sele boğan denizler
Bırak göz yaşın olayım diye diretirse,
Karanlık uzayın milyonlarca gözü yıldızlar
Bir anda sönerek , bir kandile itaat ederse,

Bil ki o an, sen ve senin gibiler
Açlıklarının safrasını akıtmıştır yeryüzüne
Sahip olduğumuz beyinler ve kalpler
Baş kaldırınca bu çarpraşık bencil düzene...

İşte o zaman gün batmıştır,
Ve ürperten bir çığlık duyulur kainattan
Sanki der gibi: sesimi dinle ey "insan"
Olmayı başaramayan varlık,
Sen, bunca parlak güzellikle
Yaşamayı başamaradın,
Artık senindir
Karanlık!