İsyanım Şiiri - Necati Keçeli

Ne verdin ki ne bıraksam geriye?
Şu ömür dediğin yıllardan başka
Git, gide kuruyan, küçük seraya
Saç diye ektiğin kıllardan başka

Kimisine bol, bol verdin doğuştan
Bana da yok dedin daha ilk baştan
Vergimi alırsın, gözlerden kaştan
Ne gördü gözlerim sellerden başka

Boğuştum kaderle, birde felekle
Hayatımı yedin, hep boş dilekle
Büyüttün sırtımda eski yelekle
Ne verdin eskimiş çullardan başka

Odunum, Kömürüm, yokken sobaya
Kara kış gönderdin bizim obaya
Yediğim içtiğim, gitti lavobaya
Ne kaldı dizimde yellerden başka

Doktorla, ilaçla, geçmedi acım
Yaptığım dua'lar, olmaz ilacım
Teker, teker gitti kardeşim bacım
Ne kaldı geriye, ellerden başka

Neye el atsam yolumu kestirdin
Eşime, dostuma, kızıp küstürdün
Gülmeyen yüzümü her gün astırdın
Ne kaldı geriye çillerden başka

Her şeye kadirsin en büyük sensin
İçimde din, iman, Kur'an, aminsin
Feryadımı duyda, yanğınım dinsin
Ne kaldı günahkar hallerden başka

Necati diyor ki! Değil isyanım
Bende bir kulunum bende insanım
Ne şöhretim oldu nede bir şanım
Ne kaldı geriye sal'lardan başka

Necati KEÇELİ
İZMİR 10.07.2008