Isyani Hüsran Şiiri - Rabiye Baygus

Ay, Güneş ve yıldızlar, kainata dizgidir, aralarında sonu olmayan bir aşk efsane gizlidir. Yıldızlar aya aşina, ay ise meyil vermez hic birinin nuruna.

çünkü Sessiz ve durgun, sadece Güneşe vurgun. Güneş de aya tutkun. Birbirine olan Sevdalarindan habersiz, Ay Güneşi, güneşte ayi kendine yar bilmiş… evet yar.

Güneş aya dokunmak için Hasret ışıklari saçar. Ay ise, şafkını özleme banar geceye saklar. Hoşgeldin ve elveda dergibi, yeni görüşmenin umuduyla, biri yücelir diğeri batar.

Ben ise özlemekten, yoruldum, kalbimin tam ortasina, Kumsaati kurdum. Kumtanecikleri yüreğimle berdel, her tanecik mazinin bir hatırasina bedel. Akiyorlar dibsiz bucaksiz bosluğa, yavaş yavaş. Sessiz, sessiz.

Kah, görünür bir gülüş, kah dökülür gözyaşi. Yürekten bir selam, gönülden bir kelam. Yanaga konan masum bir Öpüş. Ve… elvedasiz gidisin, ruhumdaki cöküş. Ayriliğın vurgusu, Yare hasret duygusu.

Zamanın kamçısı gibi aci esen Rüzgar. Bir çirpida savuruyor kenetlendigim hayallerimi etrafa. Toplaya-miyorum, tutulmuyor. Kaybetmeme cabasiyla nefesim-le içime çekiyorum, ... bogazim düğümleniyor, nitekim yutulmuyor. Sensizlik sankim ates, yada kor, cigerden yanipta gözlere yansitmamak inanki çok zor.

şimdi Ellerim bombos, sözlerim aşina, kalbimde, kırgın, paramparca. Intizarim sana degil sevgili, sadece kendime. Bende seni kendime, Güneş ile ay gibi, yar bilmistim. Evet yar. Ne kadar ışıldasamda görmedin beni. Farkettimki senin için feri sönmüs aşina Yıldız-lardan biriydim.

Yıldız gibi kayiyorum artık hayatindan. Sende Güneşine ulaşmak için sabahi bekle.... yüreğinin tam ortasina, dibsiz bucaksiz, bir kum saati ekle...................