Akşam oldu ayin şafkida vurdu penceremin önüne, ben gine yildizlara bakip mazinin rengsiz soluk, sokaklarin-da dolaşiyorum. Özlemeyi yasakladim kendime. Evet yasakladim, hayllerimde bocaliyorum.
Ben yolumu nerde şasirdim. Hangi sokakta? Nerde karsilasmistim aşk denilen melete? Evet hatirladim. Zehra ablam anlatmişti. Ozamanlar beş yasindaydim. Zehra ablam ise cok genc 17.
„Ask nedir?“, diye sormuştum. „Yenilirmi icilirmi?“Zehra ablam şaskinca gözlerime bakyiordu. Ben sorgulama-ya devam ettim. „Söyle Zehra ablam. Kuvetlendirirmi Aşk? Kasmi yapar? Yoksa aşkin kanatlarima var? In-sani taaa yukariya gökyüzüne ucurururmu?“.
Hüzünlü gözleriyle yüzüme bakti. „Büyüde tanis Melegim, büyüde tanis, ben ona küstüm sen baris“, diye fisildadi. Gözlerinden akan ya şa anlam vere-memistim ozaman.
Büyüdüm aşkla tanistim. Önce bariştim, sonra Zehra ablam gibi küstüm hüzne kariştim. Onu Gözyaşimla yikadim, nefretime sarip kalbimin en kuydu köseşine gömdüm. Birdaha yakmasin canimi diye.
Ama neden, neden yüreğim aciyor. Icerim yanginlarda di şarim buz. Onu o kuytu karanliktan cikarsam. Kalbimden söküp atsam acaba üşürmüyüm yoksa hayal dünyamdan cikip büyürmüyüm? ….
Rabiye BaygusKayıt Tarihi : 28.6.2019 01:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)