İsyana İsyan Şiiri - Murat Kayhan

Besle kargayı oysun gözünü,
Öyle bir karga varsa,
Ne mutlu o kargaya,
Oyulacak o kadar çok göz var ki,
Bizimkide girdi sıraya.

İki söze boyun eğdik ama
Tek kitaba göğüs gerdik
Ey insanoğlu niyedir bu cahillik?
Sultandan cumhura nice asırlar eskittik.
Çok merak ediyorum doğrusu
Niyeti çarptırmak niye?
İki kuruş daha fazla kazanıcaz diye,
Ölmeden bir gün önce ufacık bir hediye
Alabilecekmisin acaba be hey insanoğlu?

Yürekler yanık, isyan hatsafada
Ahmetin çocuğu olmaz; Mehmetin parası
Ayşe modaya uyamaz,
Ayşenin ablası ise açlıktan uyuyamaz.
Bir çığlık, bir haykırış saklı
Kime sorarsan sor Ayşe, Mehmet haklı.
Sebepler,gerekçeler belki farklı
Ama sınav, süreç, sonuç hep aynı...

Biz aciziz, Biz yoksunuz, Biz muhtacız,
Neticede biz bir insanız.
Düşünürüz ama; sahip olmadıklarımızı,
Kaybederiz sonunda bütün varlığımızı.
İsyan başlar yokluğa
Nefis işte; hep sahip olmak ister çokluğa.
İzin yok! Müsade yok! artık.
Belki bugün herkes gibi
Ruhumuzu şeytana sattık
Ama unutulmasınki Günlerce aylarca yattık
Aylar sonra tekrar kalktık, uyandık.
Şimdi artık ruhumuzu sattığımız şeytanla
Pazarlığa oturmaya hazırız.
Üç kuruşa sattıysak eğer ruhumuzu
Otuzüç kuruşa geri almaya razıyız.

Farkındayız şeytan onu bize geri vermicek
İşte ozaman sıra ona gelicek
Alemlerin rabbine eller açılacak
Alemlerin Alemi yine ona sığınacak.
Görecek, duyacak hatta hissedecek,
Ruhun gerçek sahibi
Ruhumuzu bize emanet edecek.
Cömertliğe bakarmısın be hey insanoğlu?
Emanet olan ruhuna bir paha biçilecek
Paha dediğime bakma
Bir yer; içinde milyonlarca çicek, milyarlarca içecek
Kim istemezki acaba böyle bir ticareti?
Yapma insanoğlu;
Etme sakın aklımdan geçen O akılalmaz cehaleti...

Unutma! Sen Seneler önce doğdun,
Seneler sonra senerler yaşında oldun,
Seneler yaşından sonra ise soldun,
Doğduktan sonra solmadan gelmelisin kendine,
Artık sende sahip olmalısın bendine.
Çevirmelisin yüzünü Sahiplerin sahibine
Tutmalısın yolunu sonra; gitmelisin evine,