Yalnızlığın kalabalık sokaklarında ağır aksak geçiyor ömür dedikleri teselli.Gece uğurlamakta yine tan yerine yakın zamanı, pişmanlık yıldızların gözlerinde güne sitemkar bir tavır takınmış suskun.
Sevgi perçem düşürdü yüzüne yine yalanlarla bezenmiş kendi dünyasına bakmakla görmek farkı sancılı..
Sahipsiz bir mezar buldum taşında isim zar zor okunuyor''KİMSE/SİZ'' kimse ve siz biz sahi hep böyle mi yaşadık! ? .Yuvasız evsiz yurtsuz isimsiz...
Ne çok sahiplendik böyle hayatı gerçeğinden uzak.Ne çok sevdik ayrılığın ölümden beter vuruşlarında hep kaybederken..Gülmeyi unutmadık acılar otağında yapayalnız kalmışken, uğurlarken bizden gidenleri bir tek gözyaşı dökmeden kalanlardan daha çoktuk..
Yara,yaralar,yaralananlar sancı yüreğinde barındıranlar gece sarıyor yaralarını ya da kanatıyor durmadan..
Ne tuhaf bir gün dünden kalma sancılar da..Bunca telaşın çırpınışın karmaşanın sebebi ne? ..İnsan yürürken neden hep arkasına bakar? .Endişeli çıkılan evden neden hep geri dönülür unutulmuşluk ağrısı kemirirken beynini? ..
Etrafını süzüyor gölgeler adım adım karanlığa inat ışığa yol alıyor..
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta