İsyan ve İhtilal Şiiri - Muharrem Abut

Herkes kendine yakışanı yaptı.
Güzellik ne göz, ne yüz, ne de kaştaydı.
Güzellik; saygı, hoşgörü ve anlayıştaydı.
Ama hadsizler bilmeyip haddini aştı.
Sen yani devrik sevgilim, sen!
Şimdi sorularım var sana;
Biliyorum yine susacak,
Susarak nefretimi, hiddetimi sınayacak,
Susarak ucu kalbime dokunan,
Ve damarl...arımda senden sonra hiç eksik olmayan,
Elektrik akımının şiddetini yirmi bin volta yükselteceksin.
Ama olsun, tansiyonumda yükselsin.
Gerekiyorsa saralı bir hasta gibi,
Bedenim zangır zangır titresin.
Sorularım var sana sormam gereken.
Haydi, aç o Midas kulaklarını.
Dinle beni Pinokyo burunlu yalancı.
E vicdansız, e insafsız, Deccal yaratık.
Firavun bakışlı, Nemrut suratlı kurbağa.
Suçum sana prenses muamelesi yapmak mıydı?
Ne yapmadım senin için söylesene; ne?
Benden uzaktasın ve hastasın diye,
Ölüm orucunda bir asi gibi,
Günlerce aç-susuz dolaşmadım mı?
Binboğa’yı, Torosları senin için aşmadım mı?
Bir beş vakit huzuruna durmadığım,
Secdeye alnımı koymadığım kaldı.
Şiirlerime mısra, şarkılarıma nota yapmadım mı?
Yaptım evet yaptım!
Seni kendime her şey yaptım.
Fakat sen bilmedin, bilmek istemedin.
Ve sonuçta beni ellerim koynumda,
Bulduğun köyün çok uzağında,
Acı ninnilerinle uyuttuktan sonra,
Ansızın, hiç habersiz terk edip gittin.
Git, gitmesine git de,
Fakat “yolun açık olsun,
İnşallah mutlu olursun,”
Dememi bekliyorsan, çok beklersin, bekle.
Çünkü sen buna layık değilsin.
Çünkü sen kendini maskelerle saklayan,
Ciğeri beş para etmez alçağın tekisin!
Ve şimdi yaşanan bir ihtilaldir.
Bunlarda sayende kelimelerime düşen kandır.
Sur’a üflenene dek çıkardım seni içimden.
Demiştim ya hani: Mahşerde görüşeceğiz!

'İKİ KAŞIK, TEK KÂSE ÇORBA' Kitabı Sayfa 76-77