İsyan Sûkutu Şiiri - Harun Güven

Boğazıma kadar isyan sûkutuna battım bu gece...
Karabasanlara, afakanlara inat,
Şeytan oldum, cin oldum bu gece...
Teşekkür ederim sanada kader,
Artık herşeyden vazgeçtim bu gece...

İstişare ettim ruh cümbüşüyle,
Yamyamla yamyam, hortlakla hortlağım bu gece...
Tarifi imkansız bir metafizik elbette,
Yedi kat yerin altındayım bu gece...

Kabir dediğin iki oda bi salon değil ki,
Yılanları, çıyanları dost seçtim bu gece...
Ne kadar pişmanlığım varsa hepsi birden,
Nünkerle Nekire saydım bir bir, bu gece...

Sonra Malik karşıladı orta katlarda,
Zakkumları, alevden taşları yedim bu gece...
Dilim beş karış dışa fırladı ama,
Su diye volkan lavları içtim bu gece...

Günah günah döküldüm bu gece...
Bir yandım, bir öldüm, bin dirildim,
Her türlü işkenceye gark edildim bu gece...
İnsan bir kere düşer sanmıştım,
Ben cehennem sakiniyim her gece...