İsyan Saati Şiiri - Haydar Güner

Kaç saat oldu
Bu ülkenin kalbinde yanıyoruz
Toprak, kurşun yutmuş bir dil gibi
Konuşmuyor artık

Ve biz hâlâ
Aynı cümlede mahsuruz:
“Bu da geçer.”
Geçmedi!

Hangi pusulada yazıyor
Bu kadar susmanın adı “yaşamak”?
Sahi, hangi coğrafyada
Direnmeyen yaşanmış sayılır?

Bize çizilen kader değil
Kapatılan cümle sonlarıydı
Ama biz,
Her defasında
Yeni bir şiirle devam ettik hayata

Ben sana türkü söyleyeyim mi?
Yasaklanmış ninnilerden
Zulümle beslenmiş topraklarda
Umutla yeşeren çocuklar adına

İsmi bilinmeyen mezarlarda
Adı anılmayan bedenler için
Ve hâlâ sesini arayan
Annelerin yüreği için

Kırıldıysa sesimiz
Bil ki yankı çoğalır
Çünkü sustukça büyür feryat
Ve bastıkça toprağa
Fışkırır inadına —
Kızıl bir başak gibi

Her kelimesi devrim
Her hecesi kavga
Bir şiir gibi yeşerir isyan

Sürgün her şehirde
İsyan saatini kurarız
Bir el diğerine kavuşur
Bir bakış direnişe evrilir
Kalem barikat olur
Dizelerimiz molotof gibi
Zulme atılır

Ve bir gün —
Saat tam 05:00
Gecenin en derin, en karanlık yerinde
Bir çığlık yükselir:
“Yeter!”

Çünkü bir gün
Adalet de uyanmak zorunda!

Ve biz o gün
Ranzamızdan değil
Yüreğimizden kalkarız ayağa

Tarihe bir not daha düşer:
“Bu ülke bir şiirle kurtuldu!”