İsyan Namusudur Eşkiyanın

Onlar, elerinde umudun kılıncı
Ve kalkanı gözükara isyanın
Gözleri sanki cehennem kırmızısı
Hesabını sormadılar hiç akan kanın

Zulmun ve nefretin içinden doğdular
Döküldüler acının üstüne bir bir
Hani şu yücelerdeki “oy oyy! ” dağlar
Şimdi hangisindedirler kimbilir

Artık hepsinin namları eşkiyadır
Onlara yalnız yıldızlar ağlar
Su yerine, serin dağ pınarlarının
Oluklarından kan olur akarlar

Bilirim, tutsak olmadın hiç eşkiya
Boluda köroğlu, çökertmede halildin
Tüfek çattın da ağaya, beye, paşaya
Namede değil, yanız kendine yenildin

Eyy eşkiya! Duy sesimi dağlardan
Hesabı sorulmadı hala akan kanın
Eyy eşkiya! Selam sana onlardan
İsyan namusudur bir eşkiyanın!