Kalbim, seninle aklını yitirmişken;
sensizliği, nasıl akıl etsin
Duygular, isyanın içindeyken;
sensizliğe, nasıl alışsın.
Küfür bilmeyen dilime,
yokluğunla, ne küfürler öğrettin.
Oysa ki, hangi gün çağırmıştın da;
elimde, yüreğimle gelmedim....
Kayıt Tarihi : 3.8.2014 03:13:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!