İstiyorsan bu hayattan almak haz;
Boş yaşama, doldur onun içini!
Diyorsan ki var mı ona bir me’haz;
Bundan böyle tebdil eyle açını!
Sahip olsan şayet burda her şeye;
İtminana ermez asla kalp ve ruh.
Muhtaç kalsa şayet biri bir şeye;
İsyan edip olur sonda bil bi-ruh!
Meçhul iken sana gerçek mahiyet;
Güzel görmen mümkün olmaz olayı.
Her hataya var mutlaka bir diyet;
Bilmez gelip, yeğleme hiç kolayı!
Diyorlar ya; güzel düşün güzel gör;
Güzel nedir tarif eden pek azdır.
Ben derim ki; onu bul da özel gör!
İşte İslam, o güzele mehaz’dır.
İnanmayan dener görür ve anlar;
Denemeyen nerden bilsin birader?
Materyalist bu işlerden ne anlar?
Yatar kalkar sabah akşam para der.
Gerçek lezzet; manevidir manevi!
Mana yoksa hazz-ı kalbi olamaz.
O, haz için çıldırırken can evi;
İnsan olan, buna lakayt kalamaz.
Abdullah Toroslu
21.11.2013-İzmir
Kayıt Tarihi : 21.11.2013 14:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!