eski bir rüz-nâmenin yıkıntısı şehir
sokak aralarında acımasız güruhlar
safiyane yoksulluğumuza haraç kesmekte
şimdi alacalamak istesek de zamanı nafile
rüzgârlanan bir tepenin ardından
kanatlanıyor gölgemiz
bu karasal kumul bir çaresizlik
üşüyen iki kar kuşunun cansız titreşimi
çığlık çığlığa kesişen yalnızlık
ve
hep aynı karanlığın rahnesine düşen
salon salamanje açlığımız
aşk-
-sız-
-lığımız
biliyorum
büyük bir keder bu
akşamdan solan kanarya çiçeğini emzirmek
kağıttan gemilere su vermek gibi…
..........
15-11-2014
Ayşe UçarKayıt Tarihi : 19.9.2025 23:03:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!