İstiklâlden İstikbâle Şiiri - Kamil Çakır

Bir rüyanın esrarı kök salınca cihâna
Başlar öne eğilir secde için Sübhan’a
Kutlu yolculuk başlar hilâlin gölgesinde
Azamet ve tevâzu hânında, bilgesinde
Dilden dökülen duâ maveraya yol bulur
Dosta güven verirken düşmana korku olur
Söğüt’ten Malazgirt’e öbek öbek kazıldı
Yavuz’u Fatih’iyle kutlu destan yazıldı
Asya’dan Avrupa’ya istiklâle koştular
Onurlu bir tarih bu, istikbâli muştular

Bilirim her karışı kanla sulanmış cennet
Vatandır bize kalan atamızdan emanet
Selam durdu karşında haçlı hânedânları
Adaletin ziyası aydınlat zindanları
Bin asır filizlendin büyüdün çınar oldun
Son asır ihanetin kıvrımlarında soldun
Kadîm medeniyetin otağına kan düştü
Peygamber âğûşuna yüz binlerce can düştü
Arzı sarsan sedayla istiklâle koştular
Tekbir sesidir bu ses, istikbâli muştular

Kıyamete dek sönmez elindeki meşale
Asrın müdafaası, destandır Çanakkale
Ana yurda sırtlanlar dört bir yandan saldırdı
Şehadetin sancağı düşenleri kaldırdı
Düşmanın her kurşunu saplanırken yıllara
Şerife’ler Ayşe’ler revân oldu yollara
İman dolu sîneler yekvücut, bir gönüldü
Yedi düvel boğazın sularına gömüldü
Kınalı yavrucaklar istiklâle koştular
Al bayrağın gölgesi, istikbâli muştular

Temmuzun sıcağında ocaklara kar düştü
Kâbil yüzlü caniler dört bir yana üşüştü
Şanlı tarihten berat dedemiz ninemizde
Korkma dedi Yaradan, korku yok sinemizde
Göğsümüz siper oldu demirden ağlar ördük
İhanetin resmini yerde ve gökte gördük
Bir nesil ki tarihe mührünü vuranlarız
Beylikten Osmanlı’ya biz devlet kuranlarız
O neslin çocukları istiklâle koştular
Gözlerindeki ışık, istikbâli muştular

Bir diriliş başladı tomurcuklar açıyor
Eski güneşler gibi etrafa nur saçıyor
Küllerinden doğuyor o kadîm medeniyet
Yeni bir nizam gelsin hasrette beşeriyet
Kutlu zaferlerine şahit olurken edvar
Burçlara bayrak diken soylu neferlerin var
Dallara hayat veren can suyu köklerdedir
Yeryüzü fethedildi, istikbal göklerdedir
Bu inançla yükselip istiklâle koştular
Kanadındaki renkler, istikbâli muştular