Vakkonun şapkasını hem başında görelim
Medeni olduğunu da o zaman bilelim
Giymeyen olursa bir bir kurşuna dizelim
Duyar duymaz kırıldı kanadım kolum elim
Samanpazarına giderek şapkayı almış
Serpuşu göstererek merkebini kurtarmış
Bal,tereyağı parası uçup şapka kalmış
Bu zulümü yapanlara bedduayı salmış
Merkebini al buradan defol git demişler
Dedemin parasını şapka için yemişler
Kelli felli frenk kiyafetiyle gezmişler
Haum'un,Emanuel'in emrine girmişler
Zavallı istiklal savaşı Gazisi dedem
Bu çileyi anlatırken hayıflardı her dem
Emektar merkebine bile alamamış yem
Anadolu köylüsünü sen sülük gibi em
Şapka karın mı doyurur ye deseler yenmez
Şeflik devrinde ki zorbalığa bir şey denmez
Yeni nesiller bu zulümleri elbet bilmez
Dostlar yerli malından başkası hiç giyilmez
Despotlukla yapılana yaptım oldu derler
Fakir köylünün malını işte böyle yerler
Gazi dedem gibi çok kişi çekmiş çileler
Duysun asil millet yapılan zulmü bileler
Benim köylüme her zaman tepeden bakanlar
Nice canları sudan sebeplerle yakanlar
Avrupa pisliğini içimize atanlar.
Milletin kafasına darvinizmi sokanlar
Hala aynı karanlık kafalar akıllanmaz
Nesiller değişti hiç kimse bunlara kanmaz
Uyandı milletim ihtilalsiz canlar yanmaz
Bu kafaları artık kimse rahmetle anmaz
29.09.2021
Osman Karahasanoğlu
Kayıt Tarihi : 7.3.2023 22:16:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Allah rahmet eylesin hep anlatırdı rahmetli İstiklal Savaşı Gazisi dedem Dedemin köyü Ankara'ya 70-80 km civarinda Patika yollar geçip gelir Ankara'ya O günler Kara günlerdi derdi. Ne zor emekle kazanılan alın teri el emeği olan.. Bal ve tere yağını Ankara'ya getirir ve satar. Köye dönerken dedemin merkebine Dışkapı da/Ankara da el koymuşlar. Gerisini şiirden öğrenelim
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!