İstifa ediyorum.
Yanlış duymadınız, bırakıyorum.
Bir iki söz verip size,
Alıp başımı gidiyorum.
Yokluğumu hissetmeyin diye,
Adını dudaklarıma sürmüyorum.
İstifa ediyorum.
Uykusuz gecelerden, kırık hayallerden,
Sonsuz ummana uçuyorum.
Başı boş asabiyetten,
Kan tadı pişmanlığa
Doğmamış bebeklerden,
Ölmemiş ölülere terfi ediyorum.
İstifa ediyorum.
Açlık içinde yüzenden değil,
Para denizinde boğulandan
Hayasını siyaha bürüyenden değil,
Hevesini açığa vurandan
İstiğfar ediyorum.
İstifa ediyorum.
Ne bitmemiş aşktan, ne doğmayan güneşten,
Ne de tersine dönen felekten,
Bir tek kanadı kırık melekten
Büyük acı çekiyorum.
Kayıt Tarihi : 21.5.2013 20:07:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muhammed Rabbani Koç](https://www.antoloji.com/i/siir/2013/05/21/istifa-ediyorum-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!