İstersen Şiiri - Özgür Başkan

İstersen kalbimi söküp verirdim avuçlarının içine,
ben ölmekten korkmuyorum ki.
Sen yaşadığın sürece bende yaşayacaktım.
Toprağımda muhakkak benim tenimde yeşeren çiçek açacak,
çiçekler gösterecek sevgimi
benim gibi masumca bakacak gözlerine.
Ama asla, ama asla,
asla, asla
seni aldatmayacak.
Yeri gelecek,
yüzünün güzelliği karşısında boyun bükecek.
Bazen rüzgar esmesini isteyecek,
sana daha da yaklaşmak için.
Rüzgar esmedimi belki de tanrıya ve rüzgara sövecek!
Sana haykırarak seslenecek!
işte o zaman duymalısın,
tamda o zaman.
Beni o güzel ellerinle avuçların arasına al diyecek,
sev okşa beni...
Diyecek ki,
yeniden sev beni,
yeniden söyle sevgini,
hemde bağırarak avazı çıktığı kadar.
Sonra bir bakacağım ki,
o beyaz çiçekli elbiselerin ve kırmızı papuçların,
saçında yıldızlı bir toka ile
benden uzaklaşıyorsun.
Diyorum ki sana,
bırakma beni,
hüzünlendirme bu bayram akşamı.
Dur! daha gitme diyorum
güneşin batışını seninle tekrar izlemek için.
Ama, gidiyorsun.
Beni yalnız bırakıyorsun o kapkara toprak üzerinde.
Çiçeklerime anlatıyorum yine seni,
o ilk tanıştığımız günden başlayarak tekrar, tekrar.
Bozuk bir plak gibi devamlı seninle benim anılarımı anlatıyorum.
İkimiz varız yağan yağmur tanelerinde,
ikimiz yeri geliyor, kimsesizleride kendimize ekleyerek süzülüyoruz toprağa,
sonra sert bir şekilde toprağa şrap diye vuruyoruz.
Ama toprak bize vurmuyor, bizi bekliyor
kollarını açmış,
bizi istiyor kendine emmek için.
İsteği gerçek,
yeni bir yaşam sunmak için gelecek canlılara bu şart.
Şartları koyan doğa,
dersleri veren hayat,
bizse bir öğrenciyiz bu kurallara uyan.
Şimdi kurallar uygulanıyor sevgimizde,
biz düştük yere toprak sevgimizi emiyor.
gelecek kuşağı bizlerle besleyerek.
Ve biz;
Toprağın uçsuz bucaksız yüzünde,
iki metre bir çukurda,
geleceğe umutla söylüyoruz sevdamızı.
Ve biz, yer üstünde olmasada,
yer altında bir devrim gerçekleştirdik!
Gelecek kuşaklara sevdamızın haklılığını göstererek...