Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
kemal bey,
günümüzde yaşananları ifade eden değerli dizelerdi....ülkemizi yönetenlere duyurulur....yüreğinize emeğinize sağlık....değerli çalışmanızı ve sizi içtenlikle kutlarım.... kaleminiz tükenmez olsun....nicelerine.....
selam saygı şaire ve şiirinedir ....
Hizmet etmek ve hakkıyla yapmak doğruluktan ayrılmamak gerek..Yüreğinize sağlık..Tam puanla saygılar...
Sayın Kemal Bey;
Bu kendini bankalara, ahtapotlara, yalancılara, riyaya, münafıklara, hainlere kananların suçudur. Yalnız şunu unutmasınlar. Bu vatan ve millet sahipsiz değildir. Bu bankalarda bunları koruyanlarda, vatandaşları bankalara soyduranlar da bunun hesabını verecekler. Bu dünyada vermeseler bile ahirette verecekler. Kutların muhteşem şiirdi.
Toplansın ihale, alınsın işler,
Bir kısım kimseler herkesi fısler,
Ardımca yürüsün kullar, İbişler,
Zahmetsiz zenginlik almak isterim...
Halkıma hizmetkar olmak isterim.............//Tek kelimeyle;benim naçizane gönlümde çok güzel duygular uyandırıp,okurken hem düşündürüp,hemde güldürebilen,o ince çizgiyi yakalamış,ne aşırı nede yetersiz,tamda dozunda yerinde sitemler,serzenişler,hicivler..Kısacası taşlama sanatının bütün inceliklerinin sanki ders niteliğinde ,en nadide dantel gibi özenle işlenerek kaleme alınmış bu güzel şiiri ve çok değerli Şair Kemal Bey kardeşimi yürekten kutluyor,selam ve saygılarımı sunuyorum...++ant10
En yüksek dallarda ötmek isterim...
Halkıma hizmetkar olmak isterim.
bu ne kadar zarif bir şiirdi can
İsterler isterler- ah ah daha neler isterler- kanımızın son damlasına canımızın son nefesine kadar isterler- biatımız oldukça hizmette kusur etmezler- yüreğine sağlık - kutlarım...
değerli dost her idealist insnaın gönlünde halkın ahizzmetkar olmak yatar halka hizmet edeeğim idyerek destek isteyenler güçlü hale gelince halkı ezmeselerde sözlerinde dursalar ne güzelolurdu ne yazıkki emperya düzen insanarında aklına çıkar menfaat tutkusnu yerleştireliaaç gçzler doymuyor hep baba hepbana diyenler birde yetkili olunca halk yoksulluk cenderesinde can çekişir hale geliyor şiir okurken bunları düşündrdünüz bana ibret alması gerekenlerin yüzü kzarsa bari kutlarım doğeuları haykıran kalemşniz ve sizi
Emrime seçmece uşak verilsin,
Yoluma atlastan halı serilsin,
Odama rengarenk güller derilsin,
Hesapsız her yeri gezmek isterim...
Halkıma hizmetkar olmak isterim.
-------Kemal hocam bence çok harika bir eser ,yani böyle bir şiiri ozanlarıız sazı eline alıp söylemeli diyorum ,izninle sayfama alıyorum .İçtenlikle kutluyoru saygılar başarılar.
Sizin değil belki ama kimi meydan kuşlarının bu istekleri yerine geldi bile... Şimdi de ellerinden kaçırmamak için çırpınıp duruyorlar....
Kaleminize sağlık sayın Kemal Bölükbaşı....
Tekrar şiirdeyim. Bu sefer yorumumu alıp gruba götürmeye geldim. Başka şiirlerinizde buluşmak dileğimle...
Bu şiir ile ilgili 13 tane yorum bulunmakta