İsterdim, Hiçbir zaman, Mütemadiyen

isterdim
bakışlarında gezinen
koyu gölgelere tutunmak...!

hiçbir zaman
tutunamadığım sarmaşıklardan çok
saçlarının ihanetindeyim...
gözlerinin uçurumlarından
dipsiz bilinmezlerine
düşüyorum
mütemadiyen

geceden karanlık dağlarına tırmanmak
ve aydınlık sabahlar kadar serin
karlı doruklarına ulaşmak...!
isterdim

hiçbir zaman
fethedemediğim
dağlarının eteklerinde
dönüyorum
mütemadiyen

ah ne kadar isterdim
gönül köşklerimde
ağırlamak seni...!

hiçbir zaman
gelmeyeceğini bildiğim
baş köşelerime
kuş tüyü minderler
döşüyorum
mütemadiyen

isterdim ki;
yüreğinin en sessiz ücralarından
en dilsiz kuşlar uçursan...!

hiçbir zaman
benim olmayacak o kuşlara
diller döksem,
okşayıp
azâd etsem kucağımdan
oysa dillerim lâl,
ellerim çaresiz,
umutlarım ölü.
çığlık çığlığa üstümde dönenen
alıcı kuşları seyrediyorum
mütemadiyen