Başka biri de olabilirdim ben.
İyi bir baba,
iyi bir eş,
ve, iyi bir insan olmak değil
anlatmak istediğim.
Ressam olabilirdim mesela:
Tuvaldeki güvercinlerimi
yakalamaya çalışsın isterdim çocuklar.
İnsanı iç dünyasına yolcu eden,
güzel resimler yapabilmeyi isterdim.
Öğretmen olabilirdim mesela;
Bir dağ köyünde,
Beyaza çalmışken yeryüzü,
çocuklarımın taşıdığı odunları
yakmaya çalışabilirdim sobada.
Ve kara tahtaya bir kardelen resmi çizebilir,
Çocuklarıma kardelen çiçeğini anlatabilirdim,
müfredata uymasa da.
Saçları örgülü kocaman gözleriyle,
gözümün içine bakan bir kız çocuğunu,
Camdan ötede ki dünyaya bakarken görüp,
duygulanabilirdim.
Bir mimar olabilirdim mesela,
İşçi evleri yapabilirdim.
Mutlaka çocuk odaları koyardım plana.
Kocaman pencereleri olsun,
Ve güneş ilk çocukların odasına doğsun.
Bir doktor olabilirdim mesela:
yalvaran gözlerle bakan,
bir annenin çığlığına koşardım.
Ve mutlu görünce hasta canları,
Eski sağlıklarına kavuştuklarında,
Odama çekilip sessizce ağlayabilirdim mutlulukla.
Ama ama
bir tiyatrocu olmak isterdim en çok.
Minik ellerini nasıl kullanacaklarını
öğretebilirdim sahnede çocuklara.
Ve belkide bir radyo programında;
Bir işçinin yüreğini seslendirmek isterdim,
Sımsıkı sarılsın diye,
şiirlerini kattığı dünyaya...
07. 10. 07
Adnan Şahin 2Kayıt Tarihi : 7.10.2007 22:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!