İsterdim Şiiri - Mustafa Bilgili

Bir gül olmanı isterdim senin,
Hiç kimse tarafından koklanmamış,
Sadece benim bahçemde açan,
Seni büyütmek isterdim,bin nazla,
Sulamak isterdim göz yaşlarımla,
Kimseye koklatmazdım vallahi kopartıp.

Bir yol olmanı isterdim senin,
Hiç kimsenin gelip geçmediği,
Issız dağların başından aşan,
Tek yolcun ben olurdum o zaman,
Kimseye söylemezdim vallahi,
Hangi dağlardan aştığımı.

Bir dal olmanı isterdim senin,
Üzerinde binbir çeşit çiçek açan,
Kimsenin ulaşamayacağı kadar yüksekte,
Sadece ziyaretcin bülbül olurdu,
Seni kendi ellerimle bezerdim vallahi,
Çiçeksiz bırakmazdım asla.

Bir göl olmanı isterdim senin,
Sadece aşk pınarımdan beslenen,
Akmanı istemezdim derelere,
Nilüferlerle süslerdim yüzünü,
Tüm canlılardan korurdum vallahi,
Kimseye vermezdim bir damlanı bile.

Bir çöl olmanı isterdim senin,
Kervanların uğramadığı sahralarda,
Sadece ben kavrulmak isterdim ateşinde,
Kerem’i bile kıskanırdım yandığı için,
Elimde bir asa ile dolaşırdım vallahi,
Benim Aslı’m da sen olurdun o zaman.

Bir dil olmanı isterdim senin,
Hiç kimse tarafından öpülmemiş,
Şeker,şerbet ezerdim üzerinde,
Herkesten gizlerdim vallahi,
En güzel aşk şiirlerimi sana verip,
Sadece benim için okumanı isterdim

03.03.1997