İsterdim Şiiri - Osman Ergün

İsterdim

Sırça Köşk'ler gibi olmak isterdim...
İçi dışı bir, narin ve kırılgan.
Bir çakıl taşıyla tuz buz olup,
Yere serilen.
Dipsiz kuyular gibiyim,
İçindeki bilinmeyen.
Yüreğim nasır tutmuş
vursan da kırılmayan.
Kale duvarı olmak isterdim,
Ücra bir dağ başında,
Gelenin geçemediği,
namerdin giremediği.
Yıkık bir duvara döndüm,
yol ortasında.
Taşlarım savrulmuş,
dört bir yanıma.
Sır taşımak istemezdim,
Taş taşımak düşse de payıma.
Sırlar yüklendim en ağırından,
Ancak mezarda son bulan.
Mavi düşlerim,
Tatlı hayallerim olsun isterdim.
Kabuslar gördüm,
Hep acı oldu gerçeklerim.
Güneş gibi olmak isterdim,
Görenin içini ısıtan,
etrafa ışık saçan.
Kara bulut gibiyim,
içime dolmuş hicran.
Son bahar mevsimiyim,
yaprakları dökülen.
Ay gibi olmak isterdim,
Aşıkların seyrettiği,
altında sevdalar fısıldanan.
Kara sevdalara tutuldum,
sevdalandıkça kararan.
Gri bir ömür sürdüm,
yaşadıkça sıfırlanan.
24.01.2006