İsterdim Şiiri - Mehmet Hanifi Keskin

Şu gökyüzündeki kuşa özendim,
Ben de onun gibi uçmak isterdim.
Sarıya,maviye,ala bezendim,
Yemyeşil kırlarda koşmak isterdim.

Benim gönlüm kavga değil,barışta,
Olamam kimseyle hata,yanlışta.
Hayatla aramda olan yarışta,
Hedefi ortadan vurmak isterdim.

Doğruyu kabul et,yapma heyezan,
Açık olsun her an,herkese sofran,
Acı,tatlı günde yanımda olan,
Çıkarsız dostluklar kurmak isterdim.

Dost acı çekerken onunla yandım,
Bırakmadım ona dert benim saydım,
Karabasanlardan bıktım,usandım,
Rüyaları hayra yormak isterdim.

Sordun mu bir kere kendine,kimsin?
Neyin peşindesin,bu öfke niçin?
Yaratılanı sev.Yaratan için,
Herkese kuçağı açmak isterdim.

Çekerim ben ele vermem mihneti,
Vefasız olana etmem minneti,
İnsan olmak esas dini,mezhebi,
Ne olursa olsun,sarmak isterdim.

Dünyada bulunmaz eşi,emsali,
Hoşgörünün,sevgilerin timsali,
Allah dostu Mevlana'nın misali,
Kusur örten gece olmak isterdim.

Mal,mülk senin olsa neyine yarar?
Sonun değil mi ki bir karış mezar?
Münker,Nekir gelir hesabı sorar,
Verdiğin cevabı duymak isterdim.

(Kahramanmaraş 01.03.2010)